Gisteren had ik officieel mijn laatste werkdag bij Wagenborg. Vanaf nu kan ik me volledig op de OSTAR concentreren. Dat mag ook wel, want er is nog een hoop te doen. Op zich geen hele dramatische dingen, meer een heleboel kleine dingetjes die allemaal nog moeten en gewoon tijd kosten.

Zo heb ik eergisteravond het antennesysteem van de kortegolfradio aangepast en aangesloten. De ontvangst was naar mijn oordeel nog steeds niet optimaal. Echter bij Shiptron (expert in kortegolf installaties, Enkhuizen) wisten ze te vertellen dat er momenteel veel mensen klagen over matige ontvangst. Schijnt te maken te hebben met een elfjarige cyclus van zonnevlekken... Het zou vervelend zijn als ik straks niet in staat blijk om mijn weerberichten te ontvangen.

Als back-up voor de kortgolf heb ik ook een iridium telefoon kunnen lenen. Hiervoor heb ik een pre-paid sim-kaart gekocht en vanochtend geprobeerd. Het werkt.

Morgen een eerste lading boodschappen, en dan eens een paar daagjes varen om te zien of alles werkt en wat ik allemaal nog vergeten ben. Gelukkig wordt het lekker weer!

Bart

Naast werken aan de boot zelf, zijn er nog een heleboel zaken die je in orde moet hebben voor je veilig van start kan. Een van die klussen zijn de kaarten. Ik gebruik geen electronische kaarten, maar gewoon ouderwets papier. De meesten van mijn kaarten zijn ook weer kopieen, op dun papier (gewichtsbesparing!). Onlangs heeft een andere deelnemer ontdekt dat alle kaarten van de Amerikaanse kust op internet staan (http://www.nauticalcharts.noaa.gov/mcd/OnLineViewer.html), en heeft ze als pdf op het net gezet zodat ik ze kon printen. Het zijn enorme bestanden, soms wel 85mB, maar als de plotter ze eindelijk verwerkt heeft, wat soms wel een uur duurt, is het resultaat fantastisch. Zodoende heb ik weer een complete set van de meest recente kaarten.

Bart

Even snel een update:

Vanmorgen heb ik een boor verlengd door er een stuk aan te lassen. Daarna naar de boot om de steenharde epoxy in het loospijpje eruit te boren. Dit ging gelukkig vrij soepel. Nadat alle resten hieruit verwijderd waren heb ik het pijpje opnieuw volgegoten en gedaan wat eigenlijk voor gisteren gepland was.

Verder heb ik voor de zekerheid een beugeltje gemaakt waar ik de oude stuurautomaat op kan monteren. Met een serie korte draadjes en een klemmenstrip van een lang kroonsteentje kan ik nu snel overschakelen van de nieuwe spx-5, als die tenminste op tijd terug komt van Raymarine, naar de 'oude' ST4000+.

Verder heb ik grondig opgeruimd. Niet dat je nu het verschil kunt zien, maar het is echt aanzienlijk schoner. Je kan nu de tafel weer zien!

De afgelopen twee weken hebben we heel veel gedaan. Van alle mensen die me hierbij geholpen hebben heeft mijn vader toch wel het meest gedaan. Vrijwel iedere avond, als ik na het werk naar de boot ging, was hij er ook. Heerlijk is dat, het werk gaat ook meteen drie keer zo snel als je niet in je eentje hoeft te ploeteren. Het gevolg is dat ik onderhand het gevoel krijg dat ik dat ik enigszins op schema voor de OSTAR lig.

Bart

Na een laatste laag anti fouling gisteravond, is de boot vandaag aan het einde van de middag weer te water gegaan. Maar niet voordat:
- de plekken waar de steunen van de bok stonden een laatste lag antifouling kregen
- de aardstrip is aangesloten aan de antennetuner
- de conclusie moest worden getrokken dat de antennekabel ook wel erg gecorrodeerd was en vervangen moet worden; die is dus gedemonteerd
- een versterking aangebracht ergens waar een barstje zat
- de schroefas is doorgesmeerd
- de roeren zijn doorgesmeerd en nagekeken
- merktekens aangebracht op de schroefas, zodat ik die makkelijk in de meest gunstige stand kan vastsjorren.
 
Vlak voor het te water gaan hebben we het hele onderwaterschip nog nat geschuurd, om de bobbeltjes in de antifouling weg te schuren. Nu is de boot echt best wel glad.
 
Aan het einde van de dag, toen de boot al dreef, hebben we geprobeerd het loospijpje van een kuipbank opnieuw te epoxeren. Dit mislukte jammerlijk; van tevoren hadden we het pijpje inwendig flink opgewarmd, zodat de epoxy waterdun in alle eventuele kiertjes en spleetjes zou kruipen. Alleen hebben we het klaarblijkelijk in ons enthousiasme te veel opgewarmd. De epoxy zat er net een paar minuten in, en was al steenhard! Dat wordt dus morgen uitboren...
 
Wat hebben we een geluk gehad met het weer, geen druppel regen in veertien dagen!
 
Bart

---

Rediscover Hotmail®: Get quick friend updates right in your inbox. Check it out.

Gisteravond een tweede dikke laag anti fouling aangebracht. Het ziet er goed uit! Vandaag is de bedoeling dat die dikke, enigszins hobbelige laag spiegelglad wordt gepolijst, waarna de boot weer te water kan. Ik zal blij zijn als ie weer drijft. Ik vind het maar nix, de boot op de kant. Verder zijn er natuurlijk nog 1000 klusjes te doen, we zullen wel zien wat er vandaag allemaal van de lange lijst afgevinkt kan worden.

Vanavond (woensdag) weer een flinke stap gemaakt. Het onderwaterschip was gisteren in een sealer-laag gezet. Daarmee ziet het er in een keer alweer mooi uit; de hele boot strak in de verf. Ook de aluminiumkleur was best mooi. Vanavond hebben we extra bokken voor en achter de hoofdbok gezet, zodat we de keggen eronder uit konden halen om daaronder ook te schilderen. Daarna hebben we (vooral Maarten, een buurman die mee was om te helpen) de hele boot in een eerste laag antifouling gezet. Pas ver na donker was het klaar. De foto's ijlen derhalve een dag na...

Verder hebben we de naam er weer opgezet, ditmaal met een plakstrook. Schilderen, wat ik de vorige keer gedaan had, kost uren en deze plastrook maar 15 euro. Ook de cijfers aan de zijkant staan er weer.

Het begint er weer op te lijken!

Bart

Een echte spiegel zal het wel nooit worden, maar het glimt nu wel.

Bart

Gisteren was een topdag! Met stralend weer en vereende krachten (vader, zus en buurman hielpen) hebben we:
- De hele zijkant groen geschilderd. Hoewel ik het uiteindelijke resultaat nog niet gezien heb heeft het er alle schijn van dat het mooier is dan het ooit geweest is (was niet zo heel moeilijk...).
- De plek in het onderwaterschip waar die aardstrip zit afgewerkt; spiegelglad geslepen en een laag hechtprimer opgesmeerd.
- De kielvin geschuurd.
- De bulb geplamuurd, hopelijk voor de laatste keer. Die bulb moet, nu de plamuur (epoxy ingedikt met talkpoeder) hard is, gevijld/geschuurd worden.

Als het goed is komt de verf voor het onderwaterschip morgen; morgenavond kan ik hier dan mee beginnen.

Foto's volgen.

Bart

Schilderen is nooit helemaal mijn ding geweest. Om de een of andere reden wordt het vrijwel nooit zo mooi als dat ik voor ogen had. Maar goed, de boot staat nu op de kant, het regent niet, en eigenlijk was het oppervlak van de zijkant van de boot nou niet bepaald glad, met lichte tegenzin vandaag de hele boot geschuurd. Hierna ontvet, en vast de waterlijn geschilderd. Hier bleek het al meteen niet goed te gaan. Ik was nog niet een meter ver, toen ik zag dat er vanaf het begin allemaal 'visseogen' in de verf trokken. Op zo'n moment weet ik weer waarom ik zo'n hekel aan schilderen heb! Maar goed, je moet toch verder, dus met aceton de nog natte verf er maar weer af gepoetst. Hierna nogmaals ontvet, eerst met wasbenzine en daarna nog een keer met aceton. Hoewel niet volkomen, hielp het aanzienlijk en het resultaat is redelijk, voor zover ik dat nu al kan beoordelen (de verf is nog nat). Morgen is de grote dag, waarbij de hele zijkant een nieuwe, dit maal strakke, laag groen moet krijgen.

Bart

Het geheim van goede ontvangst bij kortegolf radio's zit 'm in de aarde. Bij mij was tot op heden de kiel de aarde. Vanaf de antennetuner liep een draad naar een kielbout, die het signaal doorgaf aan de kiel zelf. Volgens alle geleerden werkt dit niet goed. Hoewel het bij mij eigenlijk best wel werkte, leek het mij toch een goed plan om dit structureel te verbeteren en een lange aardstrip in te lamineren. Ik heb een 4 meter lange roodkoperen strip (van 0.8mm dik en 5cm breed) in het achterschip aangebracht. Met een kort kabeltje vanaf de tuner moet dit (hoop ik) toch weer een hele verbetering zijn. Het is in ieder geval wel een hoop werk...

Bart

Eveneens vorig jaar zijn we op het IJsselmeer in het donker met volle vaart over een onverlichte boei gevaren. Hierbij heeft de valse neus, die met sikaflex tegen de boeg van De Franschman geplakt zit, zijn werk als bumper goed gedaan. Het houten onderste deel was geheel versplinterd; het schuim erboven gedeukt. We hebben het weggezaagd en een nieuw neusje is in de maak.
Overigens heb ik ooit geprobeerd een discussie te voeren met Rijkswaterstaat (het is namelijk niet de eerste keer dat ik een onverlichte boei geraakt heb) over het nut van onverlichte boeien. Heb je die in het donker niet nodig? Waarom bij daglicht dan wel? Ik geloof niet dat ze mijn argumenten begrepen.

Bart

Als gevolg van een onachtzaamheid mijnerzijds heeft de bulb van de kiel (evenals mijn ego) vorige zomer een flinke deuk opgelopen. De beschadigde delen hebben we blank gemaakt waarna Jurrien het lood een laagje etsprimer heeft gegeven. Daarna kan het opnieuw geplamuurd zodat er straks weer een mooie stroomlijnvorm ontstaat.

Bart

Zaterdagmiddag ging de boot (eindelijk) op de kant. Het onderwaterschip zag er prima uit. Geen corrosie en heel weinig aangroei.

bart

Hierbij even een korte update; zonder foto's, want mijn toestel ligt nog aan boord...
Gisterenmiddag, paaszaterdag, is de boot de kant opgegaan. Gelukkig kwamen er geen verrassingen tevoorschijn, de boot zag er prima uit.
Nou zijn er, naast een schilderbeurt van het bovenwaterschip, nog drie dingen die gedaan moeten: de valse neus (die ik er voor de vorige OSTAR op had geplakt om de boot 9,14m, de minimale lengte, te maken) moet vervangen, er zit een grote deuk in de bulb die gladgeplamuurd moet en ik wil een lange aardstrip inlamineren om beter bereik te hebben met de kortegolf radio.

De valse neus bestaat ter hoogte van de waterlijn uit een blokje teakhout, boven de waterlijn uit schuim. Na een aanvaring met een onverlichte ton is het hout versplinterd en het schuim voor een deel gedeukt. De boot zelf heeft gelukkig geen enkele schade. Zaterdag, aan het einde van de middag, hebben we de kapotte delen weggezaagd en opgemeten hoe groot het nieuwe stuk moest worden. 's Avonds heb ik een nieuwe neus gemaakt van teak, en het voorste puntje van bankirai, wat keihard is zodat het wat minder snel beschadigd als je bijvoorbeeld door wat ijs vaart.

Gisteren, eerste paasdag, hebben we die nieuwe neus pasgemaakt en er weer met sikaflex opgeplakt. Verder heeft Jurrien het lood blank geschuurd en van een primer voorzien, zodat we vandaag een plamuurlaag kunnen aanbrengen.

Tot slot hebben we die aardstrip op het vlak geplakt. Dit had nog heel wat voeten in aarde. Om de strip stijf genoeg tegen de romp aan te duwen bleken de messing spijkertjes die ik daarvoor bedacht had totaal onvoldoende. Uiteindelijk hebben we met planken en stutten tegen de grond de strip aangeduwd. Straks, als we weer aan boord zijn, kunnen die stutten weg en ben ik benieuwd of het gelukt is.

Al met al hebben we gisteren de tijd die we zaterdag verloren waren omdat het vrij lang duurde voordat de boot eenmaal op de knt stond, weer aardig ingehaald.


Bart

Vandaag is er een grote horde genomen!

Voor het verkrijgen van een IRC rating is het noodzakelijk dat de boot gewogen wordt. Nou blijkt dat in de omgeving van Makkum bijzonder moeilijk, ondanks flink rondbellen. Een collega bij Wagenborg heeft vervolgens geregeld dat ik vanmorgen vroeg, in Harlingen, gewogen kon worden!
Gisteren was ik de hele dag mee met de proefvaart van een nieuw vrachtschip, vanuit Harlingen. Pas om een uur of 8 's avonds waren we weer terug en ben ik als een speer naar Makkum gereden om met de boot naar Harlingen te varen. Gelukkig zat het tij mee, maar het was evengoed pas half 1 vannacht dat ik gemeerd lag. Ik moest helemaal achterin de commerciele haven, aan een hoge kade. Om half 7, na een kort nachtje, ben ik begonnen de boot helemaal leeg te halen want voor de weging moest de boot helemaal leeg zijn. Natuurlijk was het 's morgens vroeg laag water en moest ik met al mijn zooi langs een glad laddertje 4 meter omhoog klimmen. Om 8 uur lag er een enorme bult op de kade, en kwam er iemand van Nesta Shipping, het bedrijf wat voor mij de meting ging uitvoeren. Na wat zoeken kwamen er twee pallets kettingen en een kist slingen. Het eigenlijke hijsen was een fluitje van een cent. Het was best een raar gezicht, zo'n klein bootje in zo'n enorme kraan!

De boot woog 4215kg. Iemand die namens het Watersportverbond die metingen doet was ook aangekomen en die heeft deze waarden genoteerd. Nadat dit bepaald was moest natuurlijk alle zooi weer terug aan boord, hoewel dat een stuk makkelijker ging dan eruit, niet in de laatste plaats omdat het water nu een stuk hoger was zodat ik van dek af spullen van de rand van de kade kon afpakken.

Deze weging is een zware bevalling geweest; ik hoop dat het leidt tot een zeeeer gunstige rating.

Afgelopen weekend weer flink doorgewerkt.

Op zaterdag hebben we eindelijk de Sea-me gereed gemaakt. Hij zit in de mast, op de onderste zaling. Weliswaar niet helemaal volgens het boekje, maar volgens insiders werkt hij zo ook prima. We gaan het zien.

Daarnaast allerlei kleine dingetjes gedaan: de nieuwe V-snaren gemonteerd, de isolatie aan de binnenkant van de motorkist opnieuw vastgeplakt, de branddeken op een betere plek opgehangen,een beter slangeklemmetje om een brandstofleiding, etc. etc. De dag is voorbij en voor je gevoel heb je nog niets gedaan.

Op zondag heb ik nieuwe smeerrepen ingeschoren in het grootzeil. Op het foto-album bij de voorbereidingen staan foto's van het grootzeil vol, met het eerste rif, het tweede en het derde rif. Met het derde rif is het echt nog maar een heel klein lapje. En als dat zelfs nog teveel is kan ik altijd nog het trysail zetten.

Aan het eind van de ochtend kwam JanKees Lampe (die met La Promesse ook meedoet aan de OSTAR) om te helpen de 'nieuwe' laptop aan de radio te koppelen. Afgelopen winter is de harde schijn van de oude laptop overleden. Heel vervelend. Jankees heeft precies dezelfde radio en ook een sailmail aansluiting, en had zijn laptop meegenomen. Zo konden we snel alle instellingen overnemen. Ook de ontvangst van weerkaarten gaat nu weer prima.

Toen dat allemaal werkt zijn we een rondje gaan varen. Het was heel licht weer, een beetje mistig. Als eerste hebben we een ander kompas op de stuurautomaat gemonteerd. Helaas gaf die precies hetzelfde beeld als het andere kompas. Het computer-deel van de automaat is dus definitief stuk, en uitgebouwd en inmiddels opgestuurd naar Engeland. Laten we hopen dat een vervanging snel terug in Nederland is!

Bart

Vanmorgen vroeg, voor werktijd, hebben we bij de Nautische Unie mijn reddingvlot opgeblazen en de inventaris gechecked en vernieuwd. Tot mijn opluchting ging het vlot mooi open en zakte het niet als een pudding in elkaar. Het zag er goed uit!

Naast de vaste inventaris die bij het vlot zit, hebben we er zoveel mogelijk andere handige dingen ingestopt: extra water, zeeziektepilletjes, een spiegeltje, een vistuigje, een soort slaapzak van aluminiumfolie (waardoor je beter warm blijft), een fluit, een andere zaklamp met LEDs, etc. etc. En natuurlijk het vuurwerk vervangen.

Nu maar hopen dat ik dit nooit hoef te gebruiken!

Bart