Vandaag was een grote dag. Het begon bewolkt met een spetje regen, zonder een zucht wind. Na een rustig ontbijt op de jachtclub werd ik door mijn host opgehaald, om bij hem mijn grote matras te parkeren. Hierdoor konden Jurrien en ik tenminste nog een laatste nacht lekker samen aan boord slapen. Hoewel slapen... ik was heel vroeg wakker... En de wekker ging pas om half 7

Bij Ian en Wendy Hall (de hosts) thuis heb ik nog even rustig de laatste weerberichten doorgenomen. Mijn ouders, die een eindje verderop in een bed & breakfast zaten hebben me vervolgens opgehaald en rond kwart voor tien aan boord afgezet. Jurrien (de schat) had tijdens mijn afwezigheid de hele boot schoongemaakt en opgeruimd. Er heerste in de haven een nerveuse spanning. Mensen die elkaar gedag zeggen, omhelzen, afscheidskussen, etc. Een voor een voeren de verschillende deelnemers de haven uit. Aangezien ik geen motor meer had (dat wil zeggen; ik heb de schroef van de motor losgekoppeld zodat ik de motor alleen nog als generator kan gebruiken), werd ik door een rubberboot naar buiten gesleept. Bestuurder van de rib bleek Alex Bennet, een bekende zeiler die vorig jaar de Artemis Transat gevaren heeft.

Buiten de haven bleek zeer weinig wind. De rib heeft me midden in Plymouth Sound losgegooid, waarna ik het grootzeil heb gehesen en met alleen het grootzeil heel langzaam heen en weer voer te wachten op de start. Ca. 20 minuten voor de start voer er een mooi motorsloepje langs met allemaal matrozen in gala-uniform, en in hun midden een oudere man. Het bootje voer vlak bij mij langs en Prince Phillip zwaaide uitbundig. Heb maar vriendelijk teruggezwaaid.

De start was met alle boten tegelijk, ongeveer halve wind. Ik had een redelijke start (goed starten zal ik wel nooit leren), met het grootzeil en de lichte High Aspect. Meteen na de start het ik de grote code 0 met het Wartsila embleem gehesen, en zo voeren we de sound uit. Vlak voor de uitgang van de sound (er ligt een soort dam midden in de sound met een oostelijke en westelijke uitgang; wij moesten door de westelijke) ging het nog even mis. Doordat er zo heel weinig wind stond, wn wel veel stroom, leek het alsof de wind vlak voor de uitgang opeens 25 graden draaide waardoor die uitgang opeens niet meer bezeild was. Snel even terug naar de high aspect fok en tegelijk met Huib Swets vlak langs het puntje van de dam gevaren. Ik was niet de enige die de stroom onderschat had; Dick Koopmans haalde de uitgang niet en moest zijn genaker strijken en wisselen voor een fok, en een slagje maken. Hij haalde me later weer in.

Eenmaal buiten op zee moesten we eerst met zijn allen om de Eddystone Rock heen. Dit is een vuurtoren geplaatst op een zootje stenen die voor de scheepvaart nogal in de weg liggen (vandaar de vuurtoren), ongeveer 10 mijl uit de kust. Naarmate we verder bij het land vandaar kwamen kwam er ook wat meer wind en met opklarend weer voor ik, ergens in het middenveld, om de stenen heen. Hierna was de koers west-zuidwest, richting Lizard Point. Dit is het zuidelijkste puntje van Engeland. Hierna wordt de koers vooral door de wind bepaald.

Het is nu 20.00 UTC, en ik de Lizard al dwars, Het gaat lekker vlot met dit windje. Het afgelopen uur heeft het geregend, en ik heb sinds de Eddystone de lichte high aspect fok (LHA in het vervolg) enkele keren vervangen door de Wartsila Code nul. De verwachting is dat de wind uit het noordwesten blijft waaien en nog wat toeneemt. We zullen zien!

De OSTAR is begonnen!

Bart

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com