Na een rustige nacht met een afnemende oosten wind (lekker geslapen) kwam ik vanmorgen om 8 uur in Plymouth aan. In Queen Anne's Battery, de thuishaven van de Royal Western Yachtclub, bleken al een aantal deelnemers te liggen. Ook was een uur voor mij Uwe Rothringer aangekomen. Die was rechtstreeks uit Duitsland komen zeilen.

Bij de club waren ook al een paar dames die voor meteen ook alle formaliteiten geregeld hebben. Ik moest een heel lijstje afwerken: Visum voor Amerika, certificaat van het reddingvlot, etc, etc. Bijna alles kon ik tevoorschijn toveren.

Daarna heb ik een enorme sprong gemaakt in mijn voorbereidingen: ik heb gevonden waarom de sailmail (email via de kortegolf radio) niet werkte. Het bleek dat er ergens een instelling niet goed stond waardoor niet met mijn call sign aan het grondstation werd doorgegeven maar mijn zeilnummer (!!) Wat stom! Nadat dit was aangepast werkte de mail in de eerste poging. Nu nog de iridium.

Aan het einde van de middag kreeg ik ook bericht dat de computer van de stuurautomaat, die al een hele tijd bij de fabriek hier in Engeland gelegen heeft, op transport terug naar Nederland is gestuurd. Dat is heel goed nieuws, want die kan dan met Jurrien mee en dan kunnen we die nog inregelen.

Nu we zover zijn kan ik met een gerust hart zeggen dat ik de start zal gaan halen, tenzij ik een of ander ongeluk of zo krijg. De grote dingen zijn allemaal onder controle, en zelfs de stickers voor de ostar heb ik op de boeg geplakt. De lange lijst met kleine dingetjes werk ik in de komende dagen wel af.

Let the show begin!

Bart